Dag 14 - 31 juli: Mount Rainier

Dag 14 – zondag 31 juli: Mount Rainier N.P.

Het liep gisteravond toch even anders dan gepland. De genoemde Engelse dame had ook wel zin in een glaasje wijn,  en zo zaten we opeens gedrieën rond ons kampvuurtje gezellig te kletsen. Anna was voor het eerst in de USA en vond het leuk van ons wat informatie te krijgen over de verschillende parken en vooral de afstanden er naar toe. Ze wilde graag naar de Grand Canyon, maar aangezien ze maar twee weken  had was dat een doel dat bijgesteld diende te worden: véél te ver.
Intussen vorderde de avond al aardig en toen we afscheid namen hadden we eigenlijk geen honger meer…..ik heb nog wel wat crackers gegeten maar Bert hield het voor gezien.
Dit hebben we vandaag allemaal ruimschoots ingehaald met een Real American Brunch, van gebakken eieren met bacon en tomaat.
Daarna togen we op pad, eerst om motorolie te halen want er bleek veel meer in te moeten dan wij dachten, en daarna richting Mt Rainier. We waren amper onderweg toen het begon te spetteren en onze stoeltjes stonden nog buiten. Nooit aan regen gedacht. Onze handdoeken hingen er ook nog overheen en als die kleddernat worden ben je niet echt blij, dus maar terug om ze in de auto te gooien. Snel weer op pad. Ik keek nog eens goed op de kaart en ja hoor, we waren weer eens verkeerd gereden….we moesten precies de andere kant op. Dus voor de derde keer langs de man-zonder-huis-met-slaapzak-die-op-pad-was-naar-betere-oorden….
Goed, toen waren we echt op weg. De goede motorolie vonden we bij het vierde benzinestation, wel meteen vijf liter a raison van $23. Ik zal de bonnetjes maar goed bewaren! Morgen gaan we weer proberen de customerservice te bellen, op maandag lukt dat waarschijnlijk makkelijker.
Het was een prachtige tocht. Een veel begroeider gebied dan van Mt.St.Helens, maar schitterend om  gletsjers van zo dichtbij te kunnen zien! 

Het was dus weer heel veel stoppen onderweg om foto’s te maken. Het weer was ook beter geworden inmiddels en we hadden goed zicht op de berg. Het is de op vier na hoogste van Amerika, Alaska niet meegerekend: ruim 4100 meter hoog. Het is ook de enige berg in de omgeving van dat formaat  waardoor hij hoog boven alle andere bergen uittorent. Majestueus!

Wij hadden veel geluk hem in volle glorie te kunnen waarnemen. Na verloop van tijd besloot hij namelijk dat er zo wel genoeg foto’s van hem gemaakt waren en hulde hij zich weer in nevelen. Dat bracht grappige taferelen met zich mee: mensen die opeens meters verder naar een andere plek renden omdat ze dachten dat dáár nog wel een streepje zon op zijn hoofd zou vallen…..helaas, Rainier had andere ideeën daarover en piekerde er niet over zijn gezicht nog eens te laten zien. Tja, het kan verkeren.

Er lag nog ontzettend veel sneeuw, en er werden op grote schaal sneeuwballengevechten gehouden. We hadden haast het idee dat we met wintersport waren.

De elementen zijn vier in getal: water, aarde, lucht en vuur.  Dat is de gangbare norm. (Afgezien dan van de elementen in het periodiek systeem). Er is er echter nog een vijfde aan toe te voegen: dat waar wij ons in bevonden! Helemaal in óns element voelen we ons: schitterende kampeerplek en dito omgeving. Onze oogkassen beginnen het weer moeilijk te krijgen door de uitpuilende ogen bij het zien van alle schoonheid om ons heen. Wat ons betreft mag dat nog een hele tijd zo doorgaan!

Morgen naar Seattle. Hotels zijn er erg duur, zeker in de zomer, dus hebben we vandaag een plaats op een KOA-camping gereserveerd in Tacoma, buitenwijk van Seattle. Daar blijven we twee nachten. Die KOA-campings zijn weliswaar niet helemaal onze stijl maar in dit geval lijkt het ons toch een goede keuze. Bovendien stopt de metro voor de deur dus hoeven we niet met de auto de stad in.
Nu is het tijd voor het maal dat we gisteren wilden maken. Wordt vervolgd!