Dag 26 - Waterton Lakes (Glacier NP)

Dag 26 – Waterton Lakes (Glacier N.P.)

Zoals steeds de laatste tijd ben ik heel vroeg wakker, dat krijg je als je ook vroeg gaat slapen. Het was een prachtige morgen. De zon overgoot het spiegelgladde meer met zachte kleuren, de bergen op de achtergrond omlijstten het geheel als een natuurlijk kader. Ik maakte een wandeling om foto’s te maken, dat ochtendlicht laat zich zo mooi vangen in de camera.
Als ontbijt aten we het laatste stuk kaneelbrood op van de bakker in Clearwater en toen vertrokken we om het park te verkennen. Daar hadden we een flink stuk van de dag voor gereserveerd om daarna door te rijden naar het Amerikaanse deel van het park. Steeds weer een stukje opschuiven richting zuiden dus. Allereerst reden we naar het Akamina Lake. We volgden de weg, die doodliep en uitkwam op het hooggelegen bergmeer, schitterend gelegen in een kom van berghellingen met sneeuw nog op de flanken. Het was er heel rustig en we zijn op een steen gaan zitten om te genieten. Een enkele kayak trok een spoor in het water, verder was er niets.

Volgend item was het hotel ‘Prince of Wales’. Dat is een enorm groot hotel dat hoog boven alles in de omgeving van Waterton VIllage uittorent. Het leek van afstand wel of het van kunststof was maar dichterbij gekeken was het toch echt van hout. Gebouwd in 1928 en nu een trekpleister van formaat – letterlijk.

Uitzicht vanaf het hotel

Vervolgens gingen we door naar de Red Canyon. Onderweg stonden er wat auto’s langs de kant. Ik meende een eland te zien, dus gauw gestopt. Het was echter geen eland, maar een grizzly! En héél dichtbij. Opeens bleek er nóg een te lopen, iets verderop. Je weet echt niet wat je ziet, wat een kolossen. Die wil je echt niet tegenkomen op je wandeling! We hebben een hele tijd staan kijken en natuurlijk foto’s gemaakt. 

Op weg naar de Canyon waren er nog verschillende mooie uitzichtpunten natuurlijk, het was allemaal even mooi. De Red Canyon zelf was een attractie voor kinderen (en ook volwassenen trouwens), die heerlijk in het water aan het spelen waren. Een leuk gezicht, en hoewel we dus niet de enigen waren was het er toch niet te druk. De uitgesleten stenen van de Canyon hebben de kleur van Groninger steen en met de zon erop wordt dat nog veel intenser. We maakten een wandeling langs de kloof en schoten alweer vele plaatjes.

We moesten op tijd het park verlaten omdat onze pas maar tot 16.00 uur geldig was. Opeens dachten we eraan dat we natuurlijk geen fruit en groenten mochten importeren in de USA, helemaal vergeten. En we hadden nog wat liggen. Dus gingen we op weg om een picknickplaats te zoeken en uitgebreid  te lunchen. Opeens…..een zwarte beer! Een enorm exemplaar, pikzwart. Hij huppelde wat heen en weer en verdween toen in het struikgewas. We konden hem nog wel digitaal bij de kladden grijpen gelukkig. Beer nummer 10!

We vonden een picknicktafel en namen de tijd om zoveel mogelijk van de verboden vruchten’’ op te eten. Het smaakte opperbest. We bekeken nog even het groepsonderkomen met vuurplaats en kookplaten. Die heb je hier veel: een schuilplek voor slecht weer. Op de camping waren er ook verschillende, kleiner en groter, helemaal dicht of aan één kant open.

En toen naar de grens. Je moet niet denken dat je daar zo makkelijk doorheen komt. We werden aan een klein kruisverhoor onderworpen maar gaven eerlijk antwoord op alle vragen: nee, we hadden géén wapens bij ons en ook geen drugs of drank. Gelukkig vroeg de douanier niet naar groente…de courgette en de paprika die we nog over hadden waren ondergedoken onder een handdoek. Toen vroeg hij naar onze Esta-papieren. Die moet je 72 uur voor je de USA binnen gaat via internet aanvragen en dat blijft dan twee jaar geldig. Officieel hoef je dat niet uit te printen maar ik had het toch maar gedaan, voor de zekerheid. Waar ik ze opgeborgen had, dat wist ik even niet meer……ik had er namelijk helemaal niet bij stilgestaan dat we ze nu óók nodig zouden hebben….maar dit was natuurlijk opnieuw een grensoverschrijding. Ik dacht even na, en gelukkig schoot me toen te binnen waar ik ze had. Ik zei dat ik dan wel even uit zou moeten stappen om het op te graven. De goede man wierp een blik in onze auto, zag hoe vol hij was en …..we mochten door! Pffff…..ook weer overleefd.

Dat was Canada. Een schitterend land, we kunnen niet anders zeggen. Wel heel veel duurder dan de Verenigde Staten. Ook vonden wij de mensen over het algemeen genomen wat stugger. Maar het was dubbel en dwars de moeite waard! Met het weer hadden we heel veel geluk begrepen we achteraf. We hebben alles kunnen zien en doen wat we wilden.

Nu dus weer in Amerika, en om precies te zijn in het Amerikaanse deel van Glacier Park. Dat is zes keer zo groot als het Canadese deel. We reden het park binnen en tot onze verrassing was onze Parkpas van vorig jaar nog steeds geldig, tot en met 31 augustus! Dat scheelde $25, voor nu, maar uiteindelijk veel meer omdat we ook nog naar Yellowstone gaan, en Lassen Volcanic, en nog zowat parken. De campgrounds raakten al behoorlijk vol dus we pakten de eerste de beste mogelijkheid, St. Mary’s, vlakbij de ingang van het park. We kregen zo ongeveer de laatste plek die er nog was. Heel vrij, goed beschut, en toch met avondzon (willen we altijd graag). Het enige was dat onze tent op de parkeerstrook van de auto moest staan maar dat ging uitstekend. We moesten de volgende dag even aangeven of we wilden blijven staan of liever toch naar een andere plek verhuisden.
’s Avonds zijn we in het Visitor Centre nog naar een lezing over beren geweest. Echt veel nieuws hebben we daar niet gehoord. Het blijft oppassen en vooral niet alleen of met z’n tweeën gaan lopen, maar in groepen. Wij nemen maar geen risico en volgen vooral de veel belopen paden. Het is nu echt het seizoen waarin de beren zich bevoorraden voor de winter, ze genieten van het lopend buffet dat ze hier voorgeschoteld krijgen: bessen in overvloed. Ze zijn dus veel onderweg, en dat hebben we zelf mogen ervaren.

Dat was alweer de 26^e dag. Morgen doen we rustig aan, we blijven hier twee of drie nachten. Beetje wandelen, beetje rijden, kaartjes schrijven, lezen, dat soort dingen.