Leadville, nog nooit van gehoord en niet bepaald een
plaatsje van betekenis. Voor ons echter een voltreffer, mogelijk toch vandaar
de naam - verwijzing naar munitie? Bert at er de lekkerste hamburger
(lamsvlees) die hij ooit gehad heeft, en ik had een sandwich Cuban Reuben, met
pastrami, gesmolten Zwitserse kaas, zuurkool (!) en aïoli. Het lijkt een
vreemde combinatie, dat dacht ik eerst ook, maar onder het motto ‘bestel iets
wat je normaal niet eet’ waagde ik de gok en het was verrukkelijk! Ook nog in
een heel gezellig restaurantje waar we water in weckpotten kregen – bijzonder.
Goed gevuld vervolgden we onze tocht naar Gunnison, zo’n 50
mijl voor de Black Canyon of the Gunnison waar we de dag erop heen wilden.
Intussen was het rondom alweer helemaal aan het dichttrekken en we zagen het in
de verte onweren. Omdat we geen zin hadden in weer een natte maaltijd zochten
we de KOA-campground op en huurden we er
een zogenaamde tent-cabin. Dat was een driehoekig gebouwtje van golfplaten met
daarin twee bedden en een iets uitstekend dakje waaronder we droog konden
zitten. Wat denk je: geen drup gevallen…..Toch was het heerlijk. Een warme
douche, stopcontacten om de batterijen van de fototoestellen op te laden en
zelfs een goede internetverbinding zodat ik in alle rust wat mails kon versturen.
We maakten een vuurtje, aten een paar boterhammen en doken onze digitale boeken
in. Puur genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!