Dag 16 - dinsdag 31 juli: Black Canyon of the Gunnison - Moab

Alle foto's zijn inmiddels bijgeplaatst!

Sta je om zes uur naast je tent, is de halve campground al vertrokken. Het blijft een wonderlijk gegeven dat iedereen hier zo vroeg uit de veren is. Als je in Frankrijk of Spanje voor zeven uur ‘s morgens weg wilt kun je in sommige gevallen het terrein nog niet eens af.
Maar goed, we pakten vlot in en zochten in Montrose een Starbucks op voor een snel ontbijt. De koffie – we nemen meestal gewoon Pike’s Roast – vinden we echt erg goed.

Na een paar uur door een niet al te interessant landschap gereden te hebben draaiden we vanuit de Interstate 70 de ‘een minuut voor acht’  op, ofwel de 128. Dit staat vermeld als een scenic byway langs de Colorado River, gek eigenlijk als je net Colorado uit bent.
Direct werd de omgeving al interessanter maar het absolute hoogtepunt kwam toen we het gebied van de Colorado River inreden.  Zulke onvoorstelbare vormen, diep rood gekleurd, je gelooft gewoon je ogen niet. We probeerden af en toe iets langer door te rijden dan vijf minuten maar dat bleek onbegonnen werk. Om de paar honderd meter moesten we stoppen om foto’s te maken. Gevolg was dat we er iets langer over reden dan gepland, hoewel, we hadden helemaal geen planning dus dat is onzin.

Een stad, in de verte? 

Nee, allemaal rotsformaties!

Jammer, de kleuren komen niet zo goed over. Moet allemaal nog bijgewerkt als we thuis zijn. 

Toch nog redelijk vroeg, om een uur of één, reden we Moab binnen. Onze eerste gang was naar de Canyonlands Campground. Die kon ons echter in het geheel niet bekoren: stoffig, onvriendelijke ontvangst en heel weinig schaduw. Toen naar een campground daar vlakbij die alleen tentplekken had. Afgezien van het feit dat het vol was vonden we het ook daar maar een onaantrekkelijk geheel: weinig privacy en aan de prijs.  Na nog twee andere opties geprobeerd te hebben besloten we ons geluk te proberen op de Moab’s Valley RV Resort Campground. Op deze camping waren we twee jaar eerderal een paar dagen geweest en dat was ons uitstekend bevallen. Toen hadden we een cabin gehuurd en we besloten dat nu ook weer te doen, gezien de snoeihitte. We werden niet teleurgesteld. De ontvangst was uitermate vriendelijk en op onze vraag naar seniorenkorting kregen we onmiddellijk tien procent korting. We namen onze intrek in een eenvoudige cabin maar wel met koelkast en, nog veel belangrijker, airco. Dat is in deze contreien net zo’n onmisbaar attribuut als bij ons een kachel.
De camping is echt een aanrader. Weliswaar net niet in het centrum, maar wel weer vlakbij de ingang van Arches NP. Alles is er brandschoon en zeker vergeleken met de andere campgrounds die we gezien hebben ruim en goed opgezet.

Moab is een klein plaatsje maar wel van alles voorzien, zo ook van een grote CityMarket waar ze heerlijke zelfgemaakte maaltijden verkopen. Om toch een beetje aan het Spanjegevoel tegemoet te komen haalden we allemaal lekkere hapjes als avondeten. Zo creëerden we ons eigen tapasmaal.
Terug bij ons huisje bleek dat heel fijn gesitueerd te zijn,  namelijk met de veranda op het zuidwesten. Dat is geweldig als je in Nederland bent, maar hier betekent het dat je binnen een kwartier een zonnesteek oploopt. Jammer, hadden we even over het hoofd gezien. Maar nooit de moed opgeven: na vriendelijk vragen konden we best een andere cabin krijgen, dat was alleen wel veel duurder omdat hij groter was. Hoeveel dan? Tien dollar. Per nacht? Nee, in totaal. Heb ik het echt goed verstaan, tíen dollar?? Ja hoor! En zo versleepten we onze spullen naar een veel ruimere en vooral veel beter gelegen cabin.

’s Avonds maakten we nog even een praatje met een stel Canadezen, hij van oorsprong Zwitser en zij Poolse, (dermatologe die niet mocht werken in Canada, raar, met een chronisch tekort aan artsen); leuke mensen. Hij was vooral heel erg geïnteresseerd in de Indiaanse cultuur en met name in petroglyfen. Omdat zij hem duidelijk langer kende dan vandaag en bang was dat hij de hele avond enthousiast over zijn hobby zou blijven vertellen dirigeerde ze hem na een tijdje met zachte dwang, zoals alleen vrouwen dat kunnen, naar hun vouwwagen. En dat was dat.