Dag 22 – Vrijdag 25 juli: Wallace – Livingston

Omdat het plaatsje Wallace overal aangekondigd stond als Historic Town liepen we er voor vertrek nog even naar toe vanuit het hotel. Nou, tien historische panden en dan had je het wel gehad.


We konden dus snel op weg, richting Yellowstone. Vandaag was het doel het plaatsje Livingston, dat ligt 50 km vóór het National Park. Daar wilden we overnachten op de KOA-camping zodat we de volgende ochtend op tijd bij de Mammoth Hot Springs campground konden zijn. Als je na tienen aankomt kun je het wel schudden, en om geen risico te lopen kun je er beter eerder zijn.
Onderweg tankten we nog maar even vol. Je betaalt hier eerst bij de kassa, tankt en krijgt dan het restant van je geld terug, als dat er is. Ik vroeg dus om $45 voor pomp nummer 4. Gek, hij stopte al bij $25. Wij naar binnen. De man achter de kassa hield echter bij hoog en bij laag vol dat we maar $25 gegeven hadden. Terwijl ik hem drie biljetten had gegeven, twee van 20 en één van 5. Maar wat we ook zeiden, hij geloofde ons niet. Ja, we mochten best morgen terugkomen, dan wisten ze wel of er een kasverschil was. Op de vraag of hij nu serieus dacht dat we driehonderd kilometer terug gingen rijden voor die $20 kregen we geen antwoord. Onvermurwbaar. We vroegen de naam of het telefoonnummer van het management. Kregen we niet. Ok, zei ik, dan blijven we hier wel zitten tot de kas opgemaakt is. Dat mocht niet. Nou ja, het werd een heel gedoe en er ontstond een ellenlange rij achter ons. Uiteindelijk heb ik van de andere aanwezige medewerker wel het telefoonnummer en zelfs een naam van de leidinggevende gekregen. Hij vond het ook maar raar geloof ik. Daarna zijn we maar weggegaan. Want je trekt altijd aan het kortste eind; de kassier haalt gewoon twintig dollar uit de kas, steekt het in eigen zak en er is opeens helemaal geen kasverschil…rara hoe kan dat?? We zijn dit soort dingen helemaal niet gewend  hier. Men is altijd bereid om naar een oplossing te zoeken, de klant is hier immers koning. Nee, wat zeg ik, keizer! Misschien probeer ik nog via de site van het bedrijf iets te regelen, maar de kans is groter dat we het er maar bij laten.
Dat de klant hier over het algemeen koning is werd enkele uren later alweer bewaarheid. Gelukkig. We genoten eerst van de schitterende omgeving langs de voornamelijk lege snelweg. Bij Livingston gingen we op zoek naar de KOA. Helaas, vol. Topdrukte deze en volgende week, de laatste weken van de schoolvakanties. Toch stuurden ze ons niet weg. Nee, we mochten in de achtertuin van de beheerder onze tent opzetten! Hij improviseerde ook nog even een tafel voor ons, van twee schragen en een plank. Zo stonden we in het frisse net besproeide gras, helemaal alleen. Geweldig! En een mooie afsluiter van de dag. Morgen vroeg op voor een plekje in ons lievelingspark Yellowstone.