Vrijdag 14 september – dag 18: Colorado Monument – Gunnison

Doel van vandaag: Crested Butte. Of we dat gingen halen? Geen idee. We reden rond half elf weg en maakten nog een lange stop in Fruita, onderaan de berg. Eerst op de parkeerplaats van de McDonalds, voor de Wifi. Zo konden we eindelijk de foto’s van de sd-kaartjes uploaden naar Google Foto’s zodat we ze niet meer kwijt konden raken (tegenwoordig zeg je geloof ik ‘zodat ze niet meer kwijt zijn’, maar ons bent nog van de oude stempel). Toen we daarmee klaar waren en nog even wilden tanken zagen we dat er ook een Starbucks om de hoek was, en tja, toen moesten we wéér stoppen. Je weet tenslotte maar nooit of ze die heerlijke Morning Buns hebben. Nou, die hadden ze! Zo waren we, inclusief koffie, alweer een half uur verder. Ach, vakantie hè.

Al met al was het half twaalf toen we eindelijk op weg gingen. De weg naar Montrose (waar ze helaas ook geen Ford Explorer in de aanbieding hadden) was niets bijzonders, de weg naar Gunnison daarna daarentegen was voor de zoveelste keer adembenemend mooi. Een heel ander landschap, beetje zoals de hoogvlakte van de Cevennen of de Hardangervida in Noorwegen. Na enige tijd reden we een heel stuk langs het Blue Mesa Reservoir, het stuwmeer gevormd door een dam in de Gunnison River. Echt schitterend. Er lagen vele campgrounds aan deze weg, sommige nog een flink eindje het binnenland in en andere direct aan de weg, maar we vonden het nog veel te vroeg om te stoppen. Uiteindelijk  besloten we de KOA in Gunnison als tussenstop aan te doen. Belangrijkste overwegingen: we konden de was weer eens doen en er waren douches. Bij de Saddlehorn campground stond weliswaar aangekondigd waar je kon douchen, ergens bij een community center, maar dat vonden we teveel gedoe. Bovendien was er ter plekke een fantastische wasgelegenheid waar we prima mee uit de voeten konden. Maar als je dan de mogelijkheid hebt tot het nemen van een stortbad – zo heette dat vroeger echt, oma vertelt-  moet je het vooral niet laten natuurlijk.

Bij de KOA vonden we een goede, ruime plek. Ook nog op gras, heel fijn. In Montrose hadden we de voorraad verse groenten, fruit en vlees flink aangevuld. We aten die avond dan ook voortreffelijk: aardappelpuree met lamsbout, jus met gesauteerde kastanjechampignons en verse sperzieboontjes. En wat de avond helemaal afmaakte: we stookten ons eerste vuurtje! Het kwam er eerder niet van omdat het op heel veel plaatsen ten strengste verboden was, wegens extreme droogte, en op andere plekken was het ook ’s avonds zó warm dat je er niet aan moest denken daar zelf nog een schepje bovenop te doen. Maar hier werd het koud, behoorlijk koud zelfs. Voor de nacht gooiden we daarom al onze thermokleding in de strijd. Hoe het afgelopen is? Morgen verder!