dinsdag 4 september 2018

Vrijdag 31 augustus - dag 4: Las Vegas

Enjoy your trip! It looks like you're facing great adventures! Aldus de zwaar gespierde en getatoeëerde man die gisteren met zijn vrouw achter ons aan de kassa bij de Walmart had gestaan. Hij riep dat ons toe vanuit zijn autoraampje toen hij langs ons reed terwijl wij de boel aan het inpakken waren. Wat een leuke mensen heb je toch! In de hoop op nog zo'n ontmoeting togen we vandaag opnieuw naar de Walmart om voor een flink aantal weken eten in te slaan. Met de lijst in de hand ging dat behoorlijk vlot en zo reden we terug met nóg meer spullen in de achterbak dan we al hadden. Ik denk dat onze buren, wereldfietsers, ons hartelijk zouden uitlachen, zij pakken alles in een paar fietstassen. Ach, vroeger hadden wij ook onze complete bepakking op onze rug mee en werden zelfs de tandenborstels afgezaagd. Nu gunnen we onszelf toch iets meer luxe, zoals een tweepitsgasstel in plaats van het enkele pitje waar we tot een paar jaar geleden ook voor zes personen een volledige maaltijd op kookten. 


Inhoud: 5 kilo gehakt 😮Hebben wij niet gekocht hoor!

Eerder die dag waren we naar een telefoonwinkel van AT&T geweest om een Amerikaanse simkaart met databundel voor mijn telefoon te kopen zodat ik eventueel lokaal kan bellen om bijvoorbeeld een plek te reserveren en ook om hem als hotspot te gebruiken voor de laptop als ik het blog online wil zetten. Dat is een stuk aangenamer dan steeds een MacDonalds op te moeten zoeken voor WiFi. Dan kun je beter een Starbucks in ;) maar die zijn niet overal te vinden. 


Bij AT&T werden we verwelkomd door een meisje dat ons direct vertelde dat er een wachttijd van 20 minuten was. Geen probleem, we hadden vakantie en dus geen haast. Precies na 23 minuten - ze had het bijgehouden - kwam ze weer naar ons toe om de simkaart te verwisselen. Ze testte eerst of mijn toestel geschikt was, dat was zo, en daarna was het wisselen van de kaartjes natuurlijk een fluitje van een cent. Ik had een kaart met onbeperkt bellen/sms en daarnaast 8G aan data gekocht. Moet meer dan genoeg zijn, in Costa Rica kon ik het met 3G af. Ik had meteen een goede netwerkverbinding maar helaas, bellen lukte niet. Het meisje is eindeloos bezig geweest, heeft gebeld naar de helpdesk, instellingen gewijzigd, getest, nee, nog steeds niet, wéér advies gevraagd en na een dik half uur had ze het voor elkaar. Ze was vastbesloten ons niet zonder werkende telefoon de deur uit te laten gaan, en met haar engelengeduld kwam dat dus uiteindelijk goed. Wat een service!

's  Avonds, toen we na het eten even naar de US Open wilde kijken, checkte ik voor de zekerheid nog even de campground bij Snow Canyon. Tot dan toe was het me niet gelukt (of liever, ik had niet goed genoeg gezocht) om de reserveringssite te vinden. Nu wel, en tot mijn schrik zag ik dat ook híer alles gereserveerd was. Langzamerhand begin ik behoorlijk genoeg te krijgen van dat hele reserveringssysteem. Mensen reserveren een half jaar van tevoren, vanaf het moment dat het systeem opengesteld wordt, en proberen zelfs vanaf drie verschillende computers in te loggen om maar van een plekje verzekerd te zijn. Populaire gebieden zijn binnen een kwartier compleet uitverkocht. Ik las van een Amerikaanse privé-campingbeheerder dat hij ermee gestopt is. Je kunt de dag zelf bellen of er plaats is, en dat is er nu in principe altijd. Maar goed. Vol dus. Wat nu? We hadden twee opties: de eerste was de hele route omdraaien, daar was overal nog veel vrij, of Snow Canyon maar overslaan en doorrijden naar Glendale bij Zion om bij Bauer's Campground te kamperen. Daar is ook altijd plaats. We gingen er eerst maar eens een nachtje over slapen.

Hoe het tennis die avond afgelopen is? Geen idee...😁

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk als jullie een reactie achterlaten!